Corporaties zijn niet de bondgenoten van hun huurders

Corporaties zijn niet de bondgenoten van hun huurders.

Dat bleek duidelijk toen ze eind vorige eeuw verzelfstandigden en voortaan financieel hun eigen broek moesten zien op te houden. Sindsdien bestaat het inkomen van corporaties voor bijna honderd procent uit huurpenningen. Om te zorgen dat ze gauw voldoende eigen vermogen opbouwden, mochten ze toen een aantal jaren de huren fors harder laten stijgen dan inflatie. Dat deden ze grif.

Ze deden het zelfs zo voortreffelijk dat het Rijk al snel een begerig oog op hun vermogens liet vallen. Het was Stef Blok die uiteindelijk in Rutte II een manier vond om het vele vermogen grotendeels af te romen. Hij sloot in 2013 een Woonakkoord met de corporatiesector achter de rug van de Woonbond om: hij sprak met de corporaties de verhuurdersheffing af én gaf ze ruimschoots de gelegenheid om de rekening door te schuiven naar hun huurders. Opnieuw kwam er een huurprijsexplosie. Dat gebeurde onder het mom van inkomensafhankelijke huurverhogingen tegen zogenaamde scheefwoners, huurders die te veel zouden verdienen om nog met recht aanspraak te mogen maken op een sociale huurwoning. Maar omdat élke huurder in de portemonnee zag dat de huur veel harder steeg dan het loon moest ook élke huurder wel het gevoel krijgen dat hij of zij werd uitgescholden voor scheefhuurder. De PvdA heeft het als medeplichtige aan het Woonakkoord goed bezuurd. Die duikelde in 2017 naar negen zetels en heeft de schade nog steeds niet weten te herstellen.

En de corporaties? Weinig duidt erop dat zij onder ogen willen zien hoezeer ze stukje bij beetje hebben bijgedragen aan de onbetaalbaarheid van het wonen voor huurders. De verhuurdersheffing doet inmiddels behoorlijk pijn en de corporaties willen er graag van af maar toch vooral om te kunnen bouwen en verduurzamen. Niet om de huren terug te brengen naar een betaalbaar niveau. Nee, dan vinden ze dat eerst en vooral anderen aan zet zijn: de regering, de werkgevers.

Er zit niks anders op dan (in de Wet op het overleg huurders verhuurder) te regelen dat huurders voortaan meebeslissen over het huurprijsbeleid. Alleen dan is te verwachten dat corporaties stoppen met het financieel uitkleden van hun huurders.