De bestuurlijke blik

Ik heb er even aan moeten wennen, dat ik de vergaderstukken voortaan via de iPad ontvang maar nu ben ik er wel blij mee, dat de vloed aan paperassen is opgedroogd. Alleen voor de kaarten en plattegronden vind ik dat er sprake is van een achteruitgang: het is onmogelijk om tegelijk de kaart van een bestemmingsplan te overzien en de legenda te lezen. Je kunt wel merken, dat de meeste raadsleden meer van het geschreven woord zijn want ik heb hier verder nog geen enkele collega over gehoord. Sommig beleid, zoals ten aanzien van verkeer of van de groenstructuur, onthoud ik eigenlijk vooral als plaatje. Hiervoor is het nodig, dat er een papieren archief komt, vind ik.

Ik zou het verder wel prettig vinden als de website van de gemeente Gouda gebruik ging maken van de mogelijkheden om de hokjes, waarin de raadsinformatie is opgeslagen, te visualiseren; dat je bijvoorbeeld door een digitaal stadhuis gaat zoals een speler van een computergame door een virtuele binnen- of buitenruimte struint. Met de programmabegroting en de verordeningen in een ladenkast in de raadszaal, de beleidsnota's als schilderijen aan de muur, de actuele vergaderstukken op tafels (voor elke maand van het jaar één tafel), de statistieken en de rapportages op zolder, het archief in de kelder en de projecten in de tuin.

Ik denk, dat het ook voor burgers inzichtelijker zou maken waar wij mee bezig zijn. In tegenstelling tot Donner, de nieuwe vice-voorzitter van de Raad van State, ben ik niet voor minder maar juist voor meer openbaarheid van het openbaar bestuur. De informatie- en communicatietechnologie kan ons daarbij helpen.

Voor wat betreft de echte stad van mensen en dingen heb ik ook zo mijn visuele wensen en opvattingen als bestuurder. Het nieuwe Huis van de Stad vind ik prachtig. Laatst fietste ik aan het eind van de middag over de Boelekade richting het trein- en busstation en genoot er onderwijl van hoe mooi de kleuren van de ondergaande zon, weerspiegeld in de vensterruiten, contrasteerden met het rood van de baksteenruiten. Maar eenmaal aangekomen op het station werd ik zoals altijd weer treurig van de vrijwel volledige afwezigheid van hedendaagse kunst of van niet-commerciële affiches nabij het spoor.

Daarentegen ben ik uiteraard opgetogen over het plan van het Wijkteam Binnenstad om in het centrum muurschilderingen te realiseren. En het is ook goed als er meer openbare aanplakruimte komt voor niet-commerciële affiches. Ik denk dat veel winkeliers daar blij mee zullen zijn, net als jongerenorganisaties en amateurverenigingen, die geen geld hebben voor dure affiches. Bovendien helpt het ook nog mee om beter voor het voetlicht te brengen hoeveel leuke activiteiten de Gouwenaars organiseren.