Enkele van mijn successen als actief lid van de PvdA

Inflatievolgend huurbeleid

Ten tijde van Balkenende IV (2007-2010) was er inflatievolgend huurbeleid en ik kan haarfijn vertellen hoe dat zo gekomen is.

In het concept-verkiezingsprogramma van Wouter Bos uit 2006 stond op pagina 10: “Corporaties krijgen huursombeperking: de totale huurverhoging van hun hele voorraad wordt beperkt (en volgt de stijging van de lonen).”

Dat laatste, het zinsdeel tussen haakjes, dat leek me erg onverstandig en demotiverend. Ik zag de verhuurders al klaar staan om elke loonsverhoging af te romen. Waarom zou je nog je best doen om vooruit te komen in het werkende leven als de revenuen voor de huisbaas waren?

Daarom stelde ik de PvdA in mijn afdeling Gouda voor om een amendement in te dienen waarin werd gevraagd om dat ‘loonvolgend’ te vervangen door ‘inflatievolgend’. Achteraf heb ik me laten vertellen dat er in heel Nederland maar een andere partijgenoot was, die hetzelfde deed: Bouwe Olij in Amsterdam.

Voorafgaand aan het hoofdcongres, waarin het verkiezingsprogramma definitief zou worden vastgesteld, waren er enkele voorcongressen her en der in het land. Ik ging naar het voorcongres in Utrecht. Gespreksleider was Hans Spekman. Ik vertelde daar wat mijn bezwaar was tegen een loonvolgend huurbeleid. En glunderde toen Hans Spekman vond dat ik het mooi kon zeggen.

(Ik maakte op dat voorcongres ook nog bezwaar tegen het voornemen om een half miljard euro bij woningcorporaties weg te halen. Ronald Plasterk, die toen net als Hans Spekman voor de eerste keer kandidaat stond voor de Tweede Kamer, moest van een papiertje zijn reactie voorlezen. Ik maakte daaruit op dat de randen van dat velletje ook de grenzen aangaven van zijn begrip voor de materie en dat het daarom weinig zin had om er inhoudelijk op door te gaan. Dus die kwestie liet ik toen verder rusten.)

Op de dag van het hoofdcongres arriveerde ik bij de congreszaal toen het daar net pauze was. Onder de partijgenoten, die de zaal uitstroomden en mij tegemoet kwamen, was ook Staf Depla. Hij feliciteerde me: “Het is gelukt, Anita! Het is geworden: loonvolgend-schuine-streep-inflatievolgend.”

In campagnetijd had de PvdA daar enorm veel profijt van. De SP kon ons niet bekritiseren om dit standpunt.

En toen Wouter Bos met het CDA en de ChristenUnie ging onderhandelen over een regeerakkoord werd het inflatievolgend huurbeleid uitgeruild tegen de (onverstandige) wens van Balkenende om de hypotheekrenteaftrek ongemoeid te laten.

Zo kwam het dus dat de huren in die regeerperiode niet al te hard stegen.

(Overigens stegen ze alles bij elkaar opgeteld toch nog harder dan inflatie. Dat was vanwege de zogeheten huurharmonisatie: de huursprong die gemaakt wordt bij het aangaan van een huurovereenkomst met een nieuwe huurder. Dat heeft me geleerd hoe belangrijk het is of de huurharmonisatie wordt meegeteld of niet.)