Gouda daagt uit!
Geschreven op 3 jul. 2014
Eind 2012 verscheen van de Raad voor het openbaar bestuur (Rob) het advies "Loslaten in vertrouwen" over de veranderende verhoudingen tussen overheid en samenleving als gevolg van het grotere takenpakket van gemeenten en de behoefte van burgers om meer hun eigen plan te kunnen trekken. De Rob koppelde daar een serie van tien aanbevelingen voor gemeenteraden aan vast. Gouda bezon zich echter niet op de gevolgen voor het functioneren van de gemeenteraad maar koos ervoor om de nieuwe overheidsparticipatietrap van het Rob - Reguleren, Regisseren, Stimuleren, Faciliteren en Loslaten - te benutten als kapstok voor een kerntakendiscussie. Wat zijn de kerntaken van de gemeente als je uitgaat van een overheid die doet, laat of faciliteert?
Je hoeft de geproduceerde beleidsteksten er niet op na te slaan om te bedenken wat het gevolg is van zo'n gekunstelde aanpak: voor sommige taken biedt de kapstok plek, andere worden er hier of daar overheen geworpen en het eind van het liedje is dat er ook nog wat taken van afglijden en op de grond belanden. Dan houd ik me liever bij het ezelsbruggetje voor kerntaken, dat ik in mijn beginjaren leerde; dat van de drie v's voor veiligheid, verkeer en vuilverwijdering.
De Goudse bestuurders kregen evenwel de smaak te pakken en hebben een en ander samengevat in 'Gouda daagt uit' als motto voor deze collegeperiode. Maar wie daagt nu wie uit?
Realiseert het college zich niet hoe weinig vertrouwen het geniet in de stad? Met een Jan de Laat van Gouda Positief over wie ik in de vorige raadsperiode het stukje Nevenfuncties schreef, nog steeds actueel blijkens het onderzoek naar zijn geloofsbrieven voorafgaand aan zijn installatie als wethouder? Het discofeestje, dat hij met zijn partij aan de Goudse samenleving beloofde, kwam niet van de grond en nu zou hij er wél in slagen om grote bedrijven naar Gouda te lokken?
En Laura Werger van de VVD, die in de vorige raadsperiode zich gedroeg als oppositie van binnenuit? Haar eigen wethouder wist niet wie hij scherper in de gaten moest houden: de echte oppositie of zijn fractievoorzitter. Ik vermoed dat de fractie opgelucht is, dat ze haar over konden doen aan het college.
Of de fractievoorzitter en wethouder van de PvdA, die net als Poetin en Medvedev van stoel zijn geruild en met het oog daarop in staat waren om te vergeten dat ze Jan de Laat in de vorige raadsperiode een groot gevaar voor de democratie vonden?
Gouwenaars die de politiek volgen, houden hun hart vast. In de vorige raadsperiode maakten de burgers zich al zorgen over een gemeenteraad, die zo met zichzelf overhoop lag, dat men aan besturen en dialoog met de samenleving nauwelijks nog toekwam. Deze zorgen zijn alleen maar toegenomen nu tijdens de langdurige coalitievorming zo veel volksvertegenwoordigers van verschillende partijen zijn vernaggeld en op hun ziel getrapt. Het stadsbestuur is hard op weg om opgenomen te worden in het rijtje van op drift geraakte gemeenten, berucht om hun vergiftigde politieke klimaat.
Het is dus nog maar de vraag of de Goudse overheid de mensen niet weer laat barsten, in de steek laat, aan hun lot overlaat, alleen maar hindert. Inderdaad, Gouda daagt uit! Maar dan precies andersom.