Gouda, Oosterwei en Buslijn 3

Mijn buren zijn net op vakantie geweest in Thailand, waar bijna een burgeroorlog op uitbreken stond. De mensen daar vroegen hen bezorgd of er nog wel gewoon te leven valt in Gouda. Wat zal ik toevoegen aan het vele dat al gezegd is sinds een paar weken geleden buschauffeurs niet meer door de Goudse wijk Oosterwei wilden rijden en onze stad daarmee wereldwijd in de belangstelling kwam te staan vanwege de Nederlands-Marokkaanse straatschoffies, waar geen land mee te bezeilen lijkt? Een paar losse opmerkingen.

Allereerst ben ik blij dat onze burgemeester, Wim Cornelis, inmiddels de waardering krijgt die hij verdient. Toen hij zijn ambt aanvaardde in Gouda waren de gevoelens van onveiligheid hevig en door de hele stad verbreid. Beter en gedegener dan wie ook is hij met alle betrokkenen het gesprek aangegaan en heeft hij vervolgens met een consistent en langjarig Integraal Veiligheidsbeleid onze samenleving de goede richting opgeduwd.

Ten tweede zie ik dat zowel hier in Gouda als landelijk Marokkaanse medeburgers eindelijk open kaart spelen over onderwerpen die voorheen binnenskamers bleven. De openbaarheid breekt open en schept ruimte om gezamenlijk oplossingen te bedenken.

In Gouda betreft het de opvoeding van kinderen. Buiten Gouda ben ik in dit verband blij met het artikel dat het Rotterdamse PvdA raadslid Fouad el Haji op 7 oktober in de Volkskrant publiceerde. Hij spreekt zich daarin uit tegen de Marokkaanse dwangwetten waar hij en andere Nederlandse staatsburgers van Marokkaanse komaf nog steeds last van hebben. Het is een moedig artikel en Fouad verdient bijval en steun.

Ten derde zit er ook iets heilzaams in de uitbarstingen van opgekropte frustratie in de Tweede Kamer en daarbuiten. Al te lang hebben de overlastontvangers geduld moeten oefenen. Ze zagen heus wel, dat de stadsbestuurders en de politie en de welzijnswerkers en de hulpverleners druk in de weer waren met de overlastgevende gezinnen maar intussen verbeterde er voor henzelf weinig. Sommige bewoners van Korte Akkeren en Gouda Oost hebben zich in hun afkeer van alle ellende in de armen van Geert Wilders gestort, anderen geven niet op en blijven zich met de moed der wanhoop inzetten voor de leefbaarheid van hún buurt, hún wijk.

Voor de Korte Akkeren geldt dat nog heviger dan voor Gouda Oost. De echte Gouwenaar - ik weet niet precies wie dat is maar men twijfelt niet aan zijn bestaan - de echte Gouwenaar heeft zijn wortels in de binnenstad of in de Korte Akkeren, de oudste uitbreidingswijk van enige omvang buiten de singels. Korte Akkeren is de enige authentieke volkswijk van Gouda en dan is het goed te begrijpen hoezeer het de mensen aan hun hart gaat als zij zich er niet meer prettig voelen. De bewoners van de Korte Akkeren maken van hun hart geen moordkuil. Gelukkig maar. Ook zij verdienen onze steun.