Het Goudse verbond tussen de rooien en de christenen

Samen met "Woningnood drukt op het gemoed der sloppensocialisten." in het Manifest der sloppensocialisten vind ik die met de hoedjes en de doekjes mijn mooiste beginzinnen van een artikel tot nu toe. Het artikel over minderheden en integratie verscheen ooit in de Goudsche Courant, een krant die later met de Rijn & Gouwe gefuseerd is tot AD Het Groene Hart. De journalist Hans van Raalte stelde als eis dat ik de tekst halveerde voordat hij het wilde plaatsen. Het was het beste journalistieke advies dat ik ooit gekregen heb want het leek me een onmogelijke opgave maar al schrappend zag ik de tekst onder mijn ogen sterker worden.

Ik betrok er de stelling dat integratie van minderheden berust op het spreken van de taal, het behalen van een diploma of het aan het werk zijn. En dat je zou kunnen spreken van voltooide integratie zodra er een elite is van succesvolle rolmodellen. Voor het overige moest je de mensen in hun persoonlijke levenssfeer vooral voldoende ruimte laten.

Bijna twee decennia later zou ik willen dat ik het nog steeds zo kon zien maar inmiddels ben ik ervan doordrongen geraakt dat de emancipatie van de Gouwenaars van Marokkaanse afkomst gefrustreerd wordt juist omdat men elkaar binnen die `gemeenschap` te weinig persoonlijke vrijheid gunt. Het feit dat sommige sleutelfiguren zo gemakkelijk de term `gemeenschap` in de mond nemen en je gepijnigd aankijken wanneer je zegt dat je daar niet in gelooft, zegt al genoeg over dat groepsdenken dat een rem zet op integratie. Het moeizame doet geen afbreuk aan het feit dat de PvdA in Gouda meer dan welke andere partij, de dialoog is aangegaan. En dat het welhaast vanzelfsprekend is dat de PvdA het eerste Goudse raadslid van Marokkaanse afkomst leverde.

Toch is de PvdA in onze stad heus niet de Partij van de Allochtonen. Twee andere achterbannen zijn minstens even belangrijk: het zijn de hoogopgeleide forens die het goed voor heeft met de medemens en de zelfbewuste vakman (arbeider). De laatste is wel het meest kernmerkend van allemaal. Als je Gouda wilt doorgronden dan moet je naar de Korte Akkeren toe, de enige echte volkswijk van de stad. Hoe vaak ben ik als raadslid niet mensen uit de Korte Akkeren tegengekomen, die me even kwamen melden dat ze al hun hele leven PvdA stemden, om daarna meteen weer door te lopen; ze hoefden letterlijk en figuurlijk niet lang stil te staan bij deze ontboezeming, zo vanzelfsprekend vonden ze het dat ze een rooie waren.

Een representatief stadsbestuur in Gouda is alleen al daarom een stadsbestuur waaraan de PvdA deelneemt. Maar dat volstaat niet. Gouda is van oudsher een stad waar felle religieuze overtuigingen en vergaande tolerantie een gedurige oefening in balans opleveren. Daarom hoort het óók bij Gouda dat er een politieke partij van religieuze signatuur aan het college deelneemt.

Sinds mensenheugenis hebben het CDA en de PvdA hier samen in het college gezeten. Het heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de stabiliteit van het stadsbestuur. Ik meen dat hoezeer ik nochtans blij ben dat ik zélf het katholieke geloof inmiddels van me heb afgeschud. De afgelopen raadsperiode zag ik met lede ogen aan hoe de band tussen beide fracties verwaterde. Er werd minder moeite gedaan om wederzijds de tolerantie op te brengen tussen gelovigen en ongelovigen, die nodig is voor een vruchtbare en solide samenwerking. Als dat nu uitdraait op een einde aan het verbond tussen PvdA en CDA is dat een slechte zaak voor Gouda. Een college gebaseerd op onbegrip zal moeite hebben om zelf begrepen te worden.