In de sociale huursector is geen sprake van marktwerking. "Marktconforme" huren zullen daar op zichzelf weinig verandering in brengen. Pas als er ook concurrentie tussen corporaties optreedt, valt te verwachten dat de markt leidt tot scherpe prijs-kwaliteitsverhoudingen.

Stel, ik huur een sociale huurwoning en mijn inkomen is net bovenmodaal. In mijn woonplaats is door fusie nog slechts één sociale verhuurder aanwezig. Ik heb aardige buren en mijn huis bevalt me, dus ik neig niet tot verhuizen. Hoe zou ik dan reageren als ik net als in het laatse decennium van de vorige eeuw opnieuw jaar in jaar uit met huurverhogingen geconfronteerd word die boven de inflatie uitstijgen, en zonder dat daar voor mij iets tegenover staat?

Ik zou zeggen dat het in een vrije markteconomie van tweëen een is: of de kwaliteit blijft gelijk en dan daalt de prijs of de prijs stijgt maar dan moet er ook meer kwaliteit geleverd worden. Aan wat ik in de krant lees, dat de extra huurinkomsten die ik genereer, worden ingezet ten bate van mensen met minder inkomen, daar heb ik als individuele huurder geen boodschap aan. De overheid mag inkomenspolitiek voeren en mijn belastingcenten gebruiken voor huursubsidie. Maar ik kan niet bedenken welke interpretatie van marktwerking rechtvaardigt dat het aan corporaties wordt toegestaan om inkomensafhankelijke huren te innen.

Maar goed, Den Haag en de corporaties willen zich per se spiegelen aan de markt van koopwoningen; dus die "marktconforme" huren zullen en moeten er komen. O.k., zeg ik, laten we het dan zo organiseren als bij de spoorwegen of bij de energievoorziening: koppel het eigendom van de huurwoningen los van het leveren van woondiensten zodat ik als huurder zelf kan kiezen bij wie ik mijn woondiensten afneem. Dan treedt er concurrentie op. De tucht van de markt zal  scherpere  prijzen bewerkstelligen. En de monopoliepositie van mijn huisbaas valt deels weg. Onbegrijpelijk trouwens dat de NMA daar nu geen onderzoek naar instelt.

Verder moet het aanbod van huurwoningen veranderen. Net zoals de supermarkt verplicht is om naast de stuksprijs ook de eenheidsprijs te vermelden, zo wil ik in de woonkrantjes zien staan tegen welke prijs er een bepaalde woonkwaliteit wordt aangeboden. Ik vind dat je moet kunnen vergelijken en je eigen keuze mogen maken: als je gelooft in liberalisering dan is het vanzelfsprekend dat die vrijheid geboden wordt.

En tenslotte wil ik in principe vrije huisvesting voor iedereen. Dus alle beperkingen die er nu voor sociale huurders gelden, moeten zo snel mogelijk opgeheven. Ik ken genoeg mensen die willen verhuizen. Als zij echt vrij mogen kiezen waar ze gaan wonen (en als er ook nog even gauw een boel woningen bijgebouwd worden) dan zullen corporaties moeten gaan dingen naar hun gunsten. Dat heeft ongetwijfeld tot gevolg dat de corporaties scherper in de gaten houden of ze de gewenste kwaliteit leveren.

Zoals het nu is hebben die corporaties er niks van begrepen. Ze willen wel de lusten van de vrije markt en niet de lasten. Ze willen op hun sloffen bereiken wat een vrije jongen met hard werken en met het eeuwige risico van faillissement voor elkaar moet zien te krijgen. Alleen al het idee dat ze jaar in jaar uit de huren harder mogen laten stijgen dan de inflatie! Die lui hebben op de middelbare school zeker zitten suffen toen de marktwerking werd uitgelegd.

In werkelijkheid is ondergetekende het eens met de standpunten van deze denkbeeldige ik-figuur voorzover ze de beslisruimte van de huurder vergroten en bijdragen aan het beoogde resultaat: goede woningen tegen een betaalbare prijs. De door corporaties beoogde inkomenspolitiek zal alleen maar leiden tot een uitstoot van de middenklasse uit de sociale huursector. Daar wordt niemand beter van.