Manifest der sloppensocialisten

Woningnood drukt op het gemoed der sloppensocialisten. Anders dan salonsocialisten kennen sloppensocialisten de sociale huursector van binnenuit, als bewoner. Sloppensocialisten ervaren aan den lijve de benarde positie van de huurders in Nederland  anno 2005 en komen daartegen in opstand.

Analyse

Sloppensocialisten kunnen geen kant meer op.

Doorstromen naar een andere huurwoning? In 2004 zijn er opnieuw meer huurwoningen gesloopt en verkocht dan bijgebouwd. De vraag groeit en het aanbod krimpt.

Doorstromen naar een koopwoning? Salonsocialisten zijn eigen woning-kapitalisten. Het is in hun voordeel, dat hun woningen op een te hoge marktwaarde blijven staan. Daarbij veronachtzamen ze, dat sloppensocialisten de hypotheek niet kunnen bekostigen uit de verkoop van de huidige woning. Sloppensocialisten betalen het volle pond. Bij de huidige prijzen gaat al gauw de helft van het inkomen op aan woonlasten. Dat is niet te doen. Steeds minder huurders maken daarom de overstap naar een koopwoning.

Sloppensocialisten kunnen niet meer voorwaarts. Tegelijkertijd worden ze op de hielen gezeten door minister Dekker en de woningcorporaties die de prijs van de huurwoningen loskoppelen van de kwaliteit en die inkomensafhankelijke huren in rekening willen brengen.

Gegoochel met prijzen

Terwijl de markt van koopwoningen, na de dolle jaren '90, eindelijk tot bedaren komt en de prijzen langzaam dalen naar een niveau dat in een normale verhouding staat tot de kwaliteit van het gebodene, heeft de minister het tegendraadse voornemen huren extra duur te maken "omdat de markt erom vraagt."

In de jaren '90 stegen de huren harder dan de inflatie zodat de verzelfstandigde corporaties voldoende eigen vermogen konden opbouwen. Voor de individuele huurder stond er geen noemenswaardige verbetering van de woning tegenover. Daarom behoren de huren te dalen nu het spaarpotje van de corporaties tot barstens toe is gevuld.

De huurdersorganisatie die bij de jaarlijkse huurverhoging inzet op een scherpe prijs/kwaliteits-verhouding, wordt door de corporatiedirecteur afgescheept met bedrijfspraatjes over rentelasten en maatschappelijke investeringen. Investeringen waar je als huurdersorganisatie nauwelijks enige invloed op hebt.

Corporaties moeten afstappen van het waanidee, dat hun droombegrotingen dicteren welke inkomsten uit huur er nodig is. Welke minister leert hen de tering naar de nering te zetten en een eerlijke, infaltievolgende prijs te vragen voor hun waar?

Stop de sloop

Overal in Nederland worden naoorlogse woonwijken aangepakt onder het mom van "herstructurering" of "stedelijke vernieuwing." De verkooppraatjes gaan over "het verbeteren van de leefbaarheid in de buurt. Het is voor uw eigen bestwil."

Sloppensocialisten zijn hun goedgelovigheid kwijt. Veel huurders raken voorgoed ontheemd. De geluksvogels die mogen terugkeren, belanden in een nieuwbouwwoning die niet beter is dan de oude maar wel duurder: herstructurering betekent voor hen een hoop rompslomp en een verslechtering van de financiële situatie. Daar kan geen leefbaarheidsfranje tegenop.

Vrije huisvesting voor iedereen

Overheid en corporaties strooien naar hartelust met moreel beladen etiketten om hun tomeloze bedilzucht op de sociale huurders te kunnen botvieren met de meest tegenstrijdige maatregelen. Nu eens worden arme huurders geweerd om beter gemengde buurten te krijgen, dan weer worden rijke huurders met de nek aangekeken omdat ze "scheefwonen" en is het nodig, dat ze twee keer zoveel gaan betalen als hun buurman. Welke huurder voelt zich nog welkom?

Alle huurders worden beknot in hun bewegingsvrijheid, zitten opgesloten binnen de grenzen van het gebied van woonruimteverdeling waarin zij toevallig wonen.

Sloppensocialisten zijn het beu. Vrije huisvesting voor iedereen.

Huisvesting van het volk door het volk

Overheid, corporaties en bouwondernemers slagen er al jaren niet meer in om voldoende fatsoenlijke huizen te bouwen tegen een betaalbare prijs. Woonconsumenten moeten nu zelf de kans krijgen om huisvesting te realiseren: ruim baan voor het particulier opdrachtgeverschap. Ook voor mensen met een klein inkomen: collectief opdrachtgeverschap. In tegenstelling tot corporaties herinneren sloppensocialisten zich de kracht van solidariteit en samen­werking. De wetgever moet die kracht ruim baan geven.

Zeggenschap in eigen buurt.

Gemeente en corporaties besluiten voor ons, over ons, zonder ons bij het maken van prestatieafspraken. Niet alleen huurders staan grotendeels buitenspel; ook voor kopers van nieuwbouwwoningen geldt meestal: slikken of stikken.

Huurders en eigenaren/kopers hebben verschillende belangen en kunnen gemakkelijk tegen elkaar worden uitgespeeld. Maar huurders en eigenaren/kopers hebben ook gelijke belangen. Bijvoorbeeld als het gaat om de woonomgeving of om de toekomstige samenstelling van de woningvoorraad. Om bewoners in de gelegenheid te stellen hun belangen goed te behartigen en weerwerk te bieden aan overheid, corporaties en bouwondernemers bepleiten sloppensocialisten de oprichting van regionale woonconsumentenplatforms.

Agenda der sloppensocialisten

1. Een goede kwaliteit van huurwoningen tegen kostprijs
2. Daarom nu eerst prijsverlagingen om dat te bereiken
3. En daarna een inflatievolgend huurbeleid
4. Een objectief meetinstrument om de kwaliteit van woningen te bepalen
   
   
5. Vrije huisvesting voor iedereen
6. Recht op zelfbouw
7. Meer bouwlokaties
    
8. Zeggenschap in de eigen buurt
9. Oprichting van regionale woonconsumentenplatforms
10. Uitbreiding van het adviesrecht van huurders: geen prestatieafspraken tussen corporatie en gemeente zonder inbreng van de huurdersorganisatie